Lata przedwojenne

W 1890 roku Ławica nie była częścią Poznania, jak dziś. W tej podpoznańskiej wsi istniała wówczas jednoklasowa szkoła katolicka, która dała początek obecnej Szkole Podstawowej nr 58.                                             
Niewiele wiadomo o najwcześniejszym okresie istnienia szkoły. Najstarszym dziś znanym świadectwem jest lista 86 dzieci z Ławicy, Edwardowa i Marcelina. Wykaz ten sporządzono 11 XII 1877 roku w Poznaniu, prawdopodobnie w związku z planowanym otwarciem szkoły.

Z tamtego okresu nie zachowało się praktycznie nic. W czasach okupacji zniszczeniu uległy kroniki i dokumenty.

W latach 1910-1912 przeprowadzono remont szkoły oraz wybudowano boisko. Nauka odbywała się w języku niemieckim. Szkoła ławicka utworzona i rozbudowana w czasach pruskich została przejęta przez władze polskie po wybuchu Powstania Wielkopolskiego w grudniu 1918 roku. Wiadomo, że liczyła wtedy 50 uczniów i mieściła się w murowanym dwuizbowym budynku. Do szkoły należało także podwórze z chlewem i stodołą. Boisko szkolne ogrodzone było siatką i akacjami.

Zdjęcie przedstawia projekt budynku szkolnego.                                                          Zdjęcie przedstawia dwóch uczniów Szkoły Podstawowej.

W 1926 roku szkoła liczyła około 100 uczniów i tylko dwóch nauczycieli. Byli to: M. Wojciechowski i dojeżdżający ze Skórzewa Henryk Weisgerber. W roku 1929 dołączyła do nich Gertruda Kopernikówna.

W roku szkolnym 1932/1933 Kierownik Wojciechowski odchodzi na emeryturę, a nowym kierownikiem zostaje Antoni Furmanowski. Oprócz kierownika szkoła zatrudnia dwoje nauczycieli oraz praktykantkę – Helenę Zujewską. Nauczają oni 259 dzieci w dwóch izbach. 14 listopada 1932 roku zawiązuje się Komitet Rozbudowy Szkoły, by powiększyć ją o jedną izbę. Na ten cel zebrano 300 zł gotówką.

W roku 1934/1935 Inspektor powierza szkołę Wiktorowi Trumpusowi. Szkoła ma 3 klasy (sale lekcyjne), 280 uczniów, 6 oddziałów. Czesław Łakomy organizuje drużynę harcerską im. St. Wigury i zakłada Spółdzielnię Uczniowską. Dzień 7 października został ustanowiony świętem szkoły.

Wybuch wojny 1 września 1939 roku przerwał działalność szkoły. 19 września 1939 roku władze niemieckie zajmują budynek szkolny, nakazują przekazanie policji niemieckiej dokumentacji oraz dzienników klasowych. Zniszczono wówczas bibliotekę i pomoce szkolne, a także pomnik J. Piłsudskiego. Wprowadzono zakaz nauczania, aresztowano nauczycieli, a w szkole urządzono magazyn.

W 1945 roku szkołę ponownie otwarto dla uczniów, w tym samym budynku rozpoczęła też działalność Szkoła dla Dorosłych i Młodocianych, ponownie zaczęło działać harcerstwo. W tym czasie rozpoczynają działalność szkolne koła zainteresowań, chór, zespół sportowy i teatralny.

 

Lata powojenne

Uczniowie Szkoły Podstawowej wraz z nauczycielami

W 1950 roku pojawia się pierwsza wzmianka o numerze szkoły „58”. W latach pięćdziesiątych otwarto boisko szkolne, budynek otynkowano i uporządkowano teren przyszkolny. Szkoła była miejscem licznych imprez kulturalnych i sportowych.

1 czerwca 1955 roku założono sekcję modelarską. W czerwcu odbywają się egzaminy promocyjne i końcowe w klasach V, VI, VII.

W roku szkolnym 1956/1957 do szkoły uczęszcza 305 uczniów, co stanowi 10 oddziałów. Wprowadza się comiesięczne spotkania Komitetu Opiekuńczego.

Rok później szkoła liczy już 356 uczniów. Pracę w szkole podjęła nauczycielka religii. Protektorat nad szczepem harcerskim objęła jednostka wojskowa z Edwardowa. Na boisku szkolnym posadzono drzewa morwowe. Kuratorium Oświaty przydziela szkole telewizor zakupiony przez poznańską grę liczbową "Koziołki".

W latach 60-tych nastąpił gruntowny remont i rozbudowa dotychczasowej infrastruktury szkoły. Otwarto boisko szkolne, zrobiono rabaty i klomb z krawężnikami, ukończono przekładnie dachu, zmieniono lampy i zwiększono ilość punktów świetlnych. Ukończono także budowę ustępów i pomieszczenia gospodarczego, skanalizowano szkołę i uruchomiono hydrofor. Oddano do użytku chodniki wokół budynku i na boisku szkolnym. Wybudowano nową piwnicę na węgiel, gabinet lekarski i poczekalnie. Rozpoczęto przebudowę strychu, gdzie rok później oddano do użytku dwie sale i pomieszczenie biblioteczne, do którego przeniesiono książki z szaf stojących na korytarzu. Wyremontowano instalację elektryczną, położono przewody pod tynk. Wywiercono nową studnię głębinową. Wymieniono schody z wąskich na szerokie.

W 1961 roku założono Koło Miłośników Poznania.

Między 15-20 stycznia 1962 roku miała miejsce epidemia grypy, nieobecnych 100 uczniów, zawieszono zajęcia szkolne.

W roku szkolnym 1962/1963 wprowadzono program szkoły 8-letniej.  22-26 stycznia oraz 1-13 lutego 1963 roku trwały przerwy w nauce z powodu silnych mrozów i braku opału. 21 maja 1963 r. zorganizowano pierwszą spartakiadę szkolną.

1 maja 1965 roku szkoła objęła pieczę nad świetlicą w Domu Kultury Dziecka i Młodzieży wybudowanego z inicjatywy szkoły.

W latach 70-tych doprowadzono bieżącą wodę do szkoły. Otoczono opieką park przy ul. Perzyckiej, tereny zielonych przy ul. Złotowskiej i przed portem lotniczym. Nadal modernizowano główny gmach szkoły.

1 grudnia 1975 roku rozpoczęto wydawanie obiadów w szkole.

W latach 80-tych oddano do użytku główny budynek szkoły (drugie pietro). Szkoła zyskała cztery dodatkowe pomieszczenia klasowe i pokój nauczycielski. Rodzice w czynie społecznym odmalowali sale i korytarze. Przy szkole posadzono drzewa, wykonano płot i barierkę ochronną (przed wejściem do szkoły).

7 czerwca 1983 roku absolwenci klasy VIII po raz pierwszy otrzymują na pamiątkę, tablo i Kartę Absolwenta oraz składają przyrzeczenie.

15 kwietnia 1985 roku Komitet rodzicielski zobowiązał się rozebrać zastępczą, prowizoryczną salę gimnastyczną do końca 1985r. Dyrektor Miejskiego Zespołu Ekonomiczno – Administracyjnego zobowiązał się z początkiem roku 1986 rozpocząć budowę nowej sali gimnastycznej. W wakacje 1985r trwała rozbiórka pomieszczenia służącego do lekcji w-f. Wykonano też plan zalania fundamentów pod nową salę gimnastyczną. 2 maja 1986 roku szkoła otrzymała 1 000 000 zł na remont sali gimnastycznej od Spółdzielni Rzemieślniczej Metalowców w Poznaniu. W wakacje 1987 roku przebito drzwi do korytarza łączącego szkołę z salą gimnastyczną, rozpoczęto też budowę 4 dodatkowych sal. W roku szkolnym 1987/88 w sali wstawiono okna, założono instalację elektryczną, otynkowano ściany i wykonano podłogę. Uroczyste otwarcie nowej sali gimnastycznej nastąpiło 1 września1988 roku.

2 listopada 1988 roku oddano do użytku nową kuchnię i jadalnię. Rok później patronem szkoły został wybitny alpinista Jerzy Kukuczka; jego wizerunek widnieje na sztandarze szkoły. Poczet sztandarowy uświetnia uroczystości szkolne, osiedlowe i miejskie. 

 

Dzieje najnowsze

Wiosną 1990 roku szkoła obchodziła stulecie istnienia, odbył się I Rajd im. Jerzego Kukuczki. Co roku grupa uczniów wraz z opiekunami bierze udział w kolejnych Rajdach Kukuczki w Istebnej oraz spotyka się z panią Cecylią Kukuczką, żoną patrona.

W 1998 roku rozpoczęto realizację programu „Drzwi otwarte do Europy”, w ramach którego uczniowie w trakcie wycieczek poznają Wielką Brytanię. 

Od 2000 roku uczniowie brali udział w Przeglądzie Dzieł Szekspira w oryginale w Lublinie, gdzie odnosili liczne sukcesy. Przedstawienia teatralne prezentowali także na Betlejem Poznańskim.

W czerwcu 2000 roku ostatni ósmoklasiści opuścili mury szkoły. Od tego roku do w szkole uczą się dzieci z klas I-VI.

W 2001 roku szkoła nawiązuje współpracę międzynarodową. W szkole zaczął działać Klub Europejski.

We wrześniu 2002 roku szkoła gościła nauczycieli z Anglii, Francji, Niemiec oraz Włoch i przystąpiła do międzynarodowego programu Socrates - Comenius. W kolejnych latach współpraca międzynarodowa została poszerzona o nauczycieli z Portugalii, Hiszpanii, Turcji, Belgii, Litwy, Bułgarii oraz Słowacji.

W 2007 roku szkoła stała się bardziej kolorowa: na elewacji zakwitły tulipany wymalowane przez uczniów, rodziców oraz nauczycieli. Jednocześnie zmienia się wyposażenie szkoły. Z czasem we wszystkich salach lekcyjnych znalazły się tablice multimedialne, rzutniki oraz komputery.

W latach 2008-2011 szkoła prowadziła wymianę uczniowską ze szkołą z Berlina, a w roku 2012 – ze szkołą z Pragi. Zmienił się także wygląd zewnętrzny szkoły, odnowiono elewację. Tulipany zakwitają wiosną tylko dookoła szkoły.

W roku szkolnym 2011/2012 szkoła wzięła udział w projekcie Cyfrowa Szkoła, który zakończył się wyposażeniem szkoły w 30 laptopów uczniowskich, 16 nauczycielskich, 2 tablice multimedialne oraz ekran. Założono także sieć bezprzewodową.

W roku szkolnym 2012/2013 szkoła zostaje członkiem programu Szkoła z Klasą 2.0, która wspiera nauczycieli i dyrektorów szkół ze wszystkich poziomów edukacyjnych w zaplanowaniu oraz wprowadzeniu zmian, które pomogą ulepszyć funkcjonowanie szkoły.

W roku szkolnym 2013/2014 szkoła uzyskała nagrodę Cyfrowej Klasy Samsung za zaangażowanie włożone w realizację programu Mistrzowie Kodowania oraz odważne podejście do edukacji.

W roku szkolnym 2017/2018 ponownie przywrócono ośmioletnią szkołę podstawową.

W 2018 roku obchodziliśmy dwudziestolecie współpracy międzynarodowej. W ciągu dwóch ostatnich dekad szkoła była beneficjentem programów organizowanych pod patronatem Unii Europejskiej: Socrates 1998-2002, Comenius 2002-2014 i Erasmus 2016-2019. W obecnej edycji Erasmusa na lata 2019-2022 uczniowie będą podążać śladami naszego dziedzictwa kulturowego w programie  „Trust Kids: Our Cultural Heritage Entrusted to Tiny Hands”. W ramach projektu zaplanowanych zostało 6 mobilności zagranicznych.

W roku szkolnym 2019/2020 szkoła – jako jedna z dwudziestu podstawówek w całej Polsce – została zakwalifikowana do programu Szkoła dla Innowatora. Projekt wspiera uczniów w rozwijaniu u młodych ludzi kompetencji proinnowacyjnych - m.in. ciekawości, współpracy, rozwiązywania problemów, samodzielności myślenia i przywództwa. Projekt będzie realizowany do sierpnia 2022 roku. Jego budżet wynosi niespełna 10 mln zł i będzie finansowany ze środków Unii Europejskiej z programu Inteligentny Rozwój.